بررسی اثر محلول پاشی پوترسین بر افزایش تحمل دانهال های گردوی ایرانی(juglans regia l.) به تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول‏پاشی غلظت‏های مختلف پوترسین بر افزایش تحمل دانهال‏های گردوی ایرانی به تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایۀ کاملاً تصادفی با 9 تیمار و 20 تکرار در یک گلخانۀ کاملاً کنترل شده اجرا شد. تیمارها شامل پوترسین در غلظت‏های صفر، 5/0 و 1 میلی‏مولار و تنش خشکی در سه سطح شاهد (80 درصد ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (50 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید (20 درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج مربوط به پارامترهای مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نشان داد که محلول‏پاشی دانهال ها با غلظت 1‏‏ میلی‏مولار پوترسین با تأثیر بر پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی و بهبود فعالیت آنزیم‏های آنتی اکسیدانی (افزایش آنزیم‏های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز) سبب افزایش تحمل دانهال‏های گردوی ایرانی به تنش خشکی می شود. بیشترین میزان طول ساقه (67/35 سانتی متر)، سطح برگ (6/303 سانتی متر مربع)، محتوای نسبی آب برگ (51/58 درصد)، وزن تر کل (20/47 گرم) و کمترین نشت یونی (28/28 درصد) مربوط به تیمار 1 میلی مولار پوترسین است. مشخص شد که محلول پاشی پوترسین با غلظت 1 میلی مولار می تواند در افزایش تحمل دانهال های گردوی ایرانی (juglans regia l.) به تنش خشکی مؤثر است.